تمیم انتظار

دوست دارم که یک شب جمعه/ صبح گردد به رسم خوش عهدی
ناگهان بشنوم زسمت حجاز/ نغمه ی دلخوش انا المهدی

دوباره جمعه گذشت و قنوتِ گریان ماند
دوباره گیسوی نجوای ما پریشان ماند
دوباره زمزمه ی کاسه های خالی ما
پس از نیامدنت گوشه ی خیابان ماند

شعیان خواب بس است برخیزید

هجر ارباب بس است برخیزید 

این همه آ ب که جاری است 

نه اقیانوس است عرق شرم زمین است

که سربازکم است